Blog number 1646.ಆನಂದಪುರಂ ಇತಿಹಾಸ ಭಾಗ 150. ದೂರದ ಆಂಧ್ರ ಪ್ರದೇಶದಿಂದ ವಲಸೆ ಬಂದು ಆನಂದಪುರಂನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿರುವ ಅಲೆಮಾರಿ ಸುಡುಗಾಡು ಸಿದ್ದರು.

#ಆನಂದಪುರಂ_ಇತಿಹಾಸ_ಭಾಗ_150.

#ದೂರದ_ಆಂಧ್ರ_ಮೂಲದ_ಸುಡಗಾಡು_ಸಿದ್ಧರು_ಆನಂದಪುರಂಗೆ_ವಲಸೆ_ಬಂದವರು.

#ತಾವರೇಹಳ್ಳಿ_ಗ್ರಾಮದ_ಜೇಡಿಸರದಲ್ಲಿ_ನೆಲೆಸಿದ್ದಾರೆ.

#ತೆಲಗು_ಭಾಷಿಕರಾದ್ದರಿಂದ_ಇವರ_ಕ್ಯಾಂಪನ್ನು_ರೆಡ್ಡಿ_ಕ್ಯಾಂಪ್_ಎಂದು_ಸ್ಥಳಿಯರು_ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ.

#ಈ_ಕ್ಯಾಂಪಿನ_ಹಿರಿಯ_ಗೂರಪ್ಪಣ್ಣ_ಕನ್ನಡ_ಸಾಹಿತ್ಯ_ಪ್ರೇಮಿ.

#ನಾಲ್ಕನೇ_ತರಗತಿವರೆಗೆ_ಓದಿರುವ_ಇವರು_ಓದಿದ_ಕಾದಂಬರಿ_ಎರೆಡು_ಸಾವಿರಕ್ಕೂ_ಮಿಕ್ಕಿದೆ.

  ಇವರು ಆಂದ್ರ ಮಾತೃ ಬಾಷೆಯ ಆಂದ್ರ ಮೂಲದ ಅಲೆಮಾರಿ ಬುಡಕಟ್ಟು ಜನಾಂಗದ ಸುಡುಗಾಡು ಸಿದ್ಧರು ಜಾತಿಯವರು, ಆಂದ್ರದಿಂದ ಚಿತ್ರದುಗ೯ ಅಲ್ಲಿಂದ ಶಿವಮೊಗ್ಗ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಹೊಸನಗರ, ಅಲ್ಲಿಂದ ಕೆಂಚನಾಲ ನಂತರ ನಮ್ಮ ಆನಂದಪುರಂನ ಜೇಡಿಸರದಲ್ಲಿ ಬಂದು ನೆಲೆಸಿದ ಇವರ ತಂದೆ ಪರಶುರಾಮಣ್ಣ ತಮ್ಮ ವಂಶಪಾರಂಪರ್ಯ ವೃತ್ತಿ ಆದ ಜೋತಿಷ ಹೇಳುವುದು, ಬಿಕ್ಷೆ ಬೇಡುವುದನ್ನು ಇಷ್ಟ ಪಡದೆ ಕೃಷಿ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತರಾದವರು.

  ಸುಡುಗಾಡ ಸಿದ್ಧರೆಂದರೆ ಶಿವನ ಅನುಯಾಯಿಗಳು, ಶಿವನ ಕೋಪಕ್ಕೆ ತುತ್ತಾಗಿ ಅಲೆಮಾರಿಗಳಾದರೂ ಎಂಬ ಪ್ರತೀತಿ ನಂಬಿಕೆ ಇವರಲ್ಲಿದೆ, ಇವರು ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ಅಂಕ ಪಡೆಯುವ ಬುದ್ಧಿವಂತರು, ಕುಡಿತಕ್ಕೆ ಇವರಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ನಿರ್ಬಂದವಿಲ್ಲ, ಅತ್ಯಂತ ಬುದ್ದಿವಂತರಾಗಿರುವ ಇವರು ಜಗಳ ಹೊಡೆದಾಟಗಳು ಮಾಡುವುದು ಕಡಿಮೆ, ಸೌಜನ್ಯ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕಾರ ಈ ಅಲೆಮಾರಿ ಪಂಗಡದಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಅಲೆಮಾರಿ ಬುಡಕಟ್ಟು ಹೋಲಿಸಿದರೆ ಹೆಚ್ಚು.

  ಹೊಸನಗರದಲ್ಲಿ 10 ಎಕರೆ ಗೇಣಿ ಜಮೀನು ಮಾಡಿದ್ದಾರಂತೆ ನಂತರ ಭೂಮಾಲಿಕರು ಜಮೀನು ಬಿಡಿಸಿಕೊಂಡರಂತೆ ಹಾಗಾಗಿ ಹೊಸನಗರ ಬಿಡುತ್ತಾರೆ.

  ಈ ಜನಾಂಗದವರು ಹಸ್ತ ಸಾಮುದ್ರಿಕೆ, ಒಲೆಗರಿಯ (ಚಿಂತಾಮಣಿ) ಕಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಜೋತಿಷ ಕೇಳುವವ ಕಡ್ಡಿ ಹಾಕಿ ಗುರುತು ಮಾಡಿದ ಒಲೆಗರಿ ತೆಗೆದು ಅದರಲ್ಲಿನ ಚಿತ್ರದ ಪ್ರಖಾರ ಜೋತಿಷ ಹೇಳುವುದು, ಇನ್ನೊಂದು ವಿಧಾನ ಇವರು ಸಾಕುವ ಗಿಳಿ ಪಂಜರದಿಂದ ಬಂದು ಕಚ್ಚಿ ಕೊಡುವ ಒಲೆಗರಿಯ ನೋಡಿ ಹೇಳುವುದು ಇದು ಇವರ ತಲಾತಲಾಂತರದ ವೃತ್ತಿ ಆಗಿತ್ತು, ಆಗ ಇವರು ಕುದುರೆ ಸಾಕುತ್ತಿದ್ದರು ಕುದುರೆ ಅಲೆಮಾರಿ ಜೀವನದ ಸರಕು ಸಾಗಾಣಿಕೆ ಮತ್ತು ಇವರ ಪ್ರಯಾಣಕ್ಕೂ ಬಳಕೆ ಆಗುತ್ತಿದ್ದ ವಾಹನ ಆಗಿತ್ತು ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ.

  ಪರಶುರಾಮಪ್ಪ ಮತ್ತು ಅಜ್ಜಮ್ಮ (ಮಂಜಮ್ಮ) ದಂಪತಿಗೆ ಈ ದೊಡ್ಡ ಗೂರಪ್ಪ ಮತ್ತು ಲಚ್ಚಿರಾಮ ಎಂಬ ಇಬ್ಬರು ಗಂಡು ಮಕ್ಕಳು, ಪರುಶುರಾಮಪ್ಪರ ಎರಡನೆ ಪತ್ನಿ ಎಲ್ಲಮ್ಮರಿಗೆ ಸಣ್ಣಗೂರಪ್ಪ ಮತ್ತು ಸಿದ್ಧಿ, ಕಮಲಿ ಎಂಬ ಇಬ್ಬರು ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳು.

   ಈ ದೊಡ್ಡ ಗೂರಪ್ಪರಿಗೆ 73 ವರ್ಷ ಅನ್ನುತ್ತಾರೆ (ಜಾಸ್ತಿಯೂ ಇರಬಹುದು) ಇವರು ಈಗ ವಾಸ ಇರುವ ಜೇಡಿಸರಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗ ಹಾಲಿ ಇವರು ಸಾಗು ಮಾಡಿರುವ ಜಮೀನಿನಲ್ಲಿ 320 ದೊಡ್ಡ ಗಾತ್ರದ ಬಿದಿರು ಮೆಳೆಗಳು ಇತ್ತಂತೆ ಆಗ ಆ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಕೃಷ್ಣ ಬಳೆಗಾರರು, ಮುತ್ತು ಬಳೆಗಾರರು, ಇಮಾಂ ಸಾಹೇಬರು, ಸೈಯದ್ ಅಹಮದ್ ಸಾಹೇಬರ ನಾಲ್ಕು ಮನೆಗಳು ಮಾತ್ರ ಇತ್ತಂತೆ, ಸಾಗರದ ಪಂಡರಿ ಹೆಗ್ಗಡೆ ಎಂಬುವವರಿಗೆ ಸೇರಿದ ಖಾತೆ ಜಮೀನು ಈ ಕುಟುಂಬಗಳು ಗೇಣಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದರಂತೆ.

  ಇದು ತಾವರೇಹಳ್ಳಿ ಎಂಬ ರೆವಿನ್ಯೂ ಗ್ರಾಮವಾಗಿದ್ದರೂ ಇಲ್ಲಿನ ಹಳ್ಳದಲ್ಲಿ ಜೇಡಿ ಮಣ್ಣು ಯಥೇಚ್ಛವಾಗಿ ಸಿಗುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ಹಳ್ಳಿ ಜನ ಜೇಡಿ ಮಣ್ಣು ಸಂಗ್ರಹಿಸಿ ಪುಟ್ ಬಾಲ್ ನಂತ ಉಂಡೆ ಕಟ್ಟಿ ಒಯ್ಯುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ಈ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಜೇಡಿಸರ ಅಂತಾಯಿತಂತೆ.

  ಆಗ ಮನೆಗಳಿಗೆ ಬಣ್ಣ ಬಳಿಯುವ, ಸಿಮೆಂಟ್ ಬಳಕೆ ಇಲ್ಲದ ಕಾಲ ಆದ್ದರಿಂದ ಪ್ರತಿ ಮನೆಗೂ ಜೇಡಿ ಉಂಡೆ, ಕೆಮ್ಮಣ್ಣು ಉಂಡೆ, ನೆಲಕ್ಕೆ ಸಗಣಿ ಜೊತೆ ಸಾರಿಸಲು ಕಬ್ಬಿನ ಸಿಪ್ಪೆ ಸುಟ್ಟು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಕರಿ ಉಂಡೆ ಅದನ್ನು ಸಾರಿಸಲು ಅಡಿಕೆ ಹಾಳೆ, ಗುಡಿಸಲು ತೆಂಗಿನ ಕಡ್ಡಿ ಹಿಡಿ ಇಂತವೆಲ್ಲ ಸಂಗ್ರಹಿಸಬೇಕಾಗಿತ್ತು.

   ಆಗ ಆನಂದಪುರಂ ಕೋಟೆ ಶಿಥಿಲ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲವಂತೆ ಅಲ್ಲಿ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಉಡಾ ಇತ್ತಂತೆ ಅದು ಕೋಟೆ ಗೋಡೆ ಮೇಲೆ ಓಡಾಡುತ್ತಿತ್ತು ಅದರ ಒಂದು ಕಿವಿಗೆ ಬಂಗಾರದ ಕಡಗ ಹಾಕಿದ್ದರಂತೆ ಅದನ್ನು ಗೂರಪ್ಪ ಮತ್ತು ಆ ಕಾಲದ ಎಲ್ಲರೂ ನೋಡಿದಾರೆ ಅಂತಾರೆ.

  ಗೂರಪ್ಪ ನನ್ನ ತಂದೆ ಗೆಳೆಯರು ನನ್ನ ರಬ್ಬರ್ ತೋಟದ ಬಾಜುದಾರರು ಹಾಗಾಗಿ ನನಗೂ ಅವರ ಗೆಳೆತನ ಮುಂದುವರಿದಿದೆ.

 ಇದೆಲ್ಲ ಮಾತಾಡುತ್ತಾ ಹೋದಾಗ ತುಂಬಾ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾದ ವಿಚಾರ ತಿಳಿದಿದ್ದೇನೆಂದರೆ ದೊಡ್ಡ ಗೂರಪ್ಪ ಸುಮಾರು 2000 ಕಾದಂಬರಿ ಓದಿದ್ದಾರೆ, ಇವರು ಶಿವರಾಂ ಕಾರಂತರ ಮೂಕಜ್ಜಿ ಕನಸು, ಕುವೆಂಪುರವರ ರಾಮಾಯಣ ದರ್ಶನ೦, ಕಾನೂರು ಸುಬ್ಬಮ್ಮ ಹೆಗ್ಗಡತಿ, ಮಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಮದುಮಗಳು, ಮಾಸ್ತಿಯವರ ಸಿದ್ದ ವೀರ ರಾಜೇಂದ್ರ, ದಾರಾ ಬೇಂದ್ರೆಯವರ ನಾಕು ತಂತಿ, ಗುಲ್ಷನ್ ನಂದಾರ ಎಲ್ಲಾ ಕಾದಂಬರಿ, ಯಂಡಮುರಿ .... ಹೀಗೆ ಒಂದೊಂದೆ ತಾವು ಓದಿದ ಕಾದಂಬರಿ ನೆನಪು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಕೇಳಿ ಆಶ್ಚಯ೯ವೊ ಆಶ್ಚಯ೯.

  ನಿತ್ಯ ಕೂಲಿ ಮಾಡಿ ರಾತ್ರಿ ಸೀಮೆ ಎಣ್ಣೆ ಬುಡ್ಡಿ ದೀಪದಲ್ಲಿ ಕಾದಂಬರಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದರೆ ಅವರ ಪತ್ನಿ ಕೇಳುತ್ತಾ ಇದ್ದರಂತೆ.

    ಪುಸ್ತಕ ಓದುಗರಿಗೆ ಪುಸ್ತಕ ತಲುಪಿಸಲು ಮೊದಲಿಗಿಂತ ಈಗ ಕಷ್ಟವಾಗಿದೆ, ಓದದವರ ಎದುರು ಪುಸ್ತಕದ ಮೆರವಣಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ ಗೂರಪ್ಪರ ಬೇಟಿ ನಂತರ.